سرفه و گلودرد را باید جدی بگیرید و در درمان آنها به خصوص از راه طبیعی که بهترین راه و روش است و کمترین عوارض را دارد تلاش کنید.
اسطوخودوس در طب عامیانه، از دیرباز به عنوان ضداسپاسم، ضدنفخ، مدر و تقویت کنندهی عمومی به کار میرفته است.
اسطوخودوس با نام علمی Lavandula angustifolia که در عربی به لونده اصلیه و خزامی معروف است، گیاهی است دائمی با بوتهای به ارتفاع تا حدود یک متر و ساقههایی چهارگوش که در قسمتهای پایین، چوبی میشوند.
برگهای این گیاه باریک، نوک تیز و به طور متقابل بر روی ساقه قرار میگیرند.
گلهای اسطوخودوس آبی مایل به بنفش هستند که به صورت مجتمع در انتهای ساقه قرار میگیرند.
قسمت هوایی گیاه دارای بوی نافذی است که با له کردن برگها، لای انگشتان بیشتر استشمام میشود. قسمت مورد استفادهی گیاه، اندامهای هوایی، به خصوص گل و برگ آن است. با وجودی که این گیاه در بسیاری از نقاط جهان به حالت خودرو میروید، ولی چون اسانس آن از مصرف بالایی در صنایع داروسازی و آرایشی – بهداشتی برخوردار است، در سطوح وسیعی کشت میشود. در ایران نیز، همین گونه کشت میشود و در بسیاری از پارکها و مناطق سبز تهران، در سالهای اخیر توسعه داده شده است. این محصول شامل قطعات خرد شده از ساقههای چهارگوش کمی سفید رنگ، برگهای منشعب دندانه دار، کاسبرگ و گلبرگ آبی متمایل به قرمز گیاه میباشد.
تاریخچه
اسطوخودوس در طب عامیانه، از دیرباز به عنوان ضداسپاسم، ضدنفخ، مدر و تقویت کنندهی عمومی به کار میرفته است. از عصارهی گیاه برای درمان مشکلات متفاوتی نظیر: جوش (آکنه) و میگرن استفاده میشود. گرچه اسطوخودوس، تولید صفرا و جریان آن را درون روده افزایش میدهد، ولی مهمترین استفاده آن درمان بیماریهای صفراوی نیست.
این گیاه در برخی از قسمتهای اسپانیا، به طور گستردهای به عنوان ضددیابت مصرف میشود، هم چنین در برخی از فراوردههای گیاهی ضددیابت به کار میرود. برگ و گل تازهی گیاه را برای درمان سردرد، روی پیشانی و به منظور مداوای دردهای روماتیسمی بر روی مفاصل میگذارند. برای معالجه سرماخوردگی گلهای گیاه را بخور میدهند. زنان کشور شیلی، برای به جریان انداختن قاعدگی یا افزایش خونریزی، چای آن را مینوشند.هم چنین این گیاه دارای خاصیت ضداضطراب و صفراآور نیز میباشد. در منابع جدید، اثر ضد دیابت برای آن نیز قائل شدهاند.
اسطوخودوس معمولاً به شکل دم کرده، جوشانده، و یا روغن آن برای درمان درد عصب، به طور خوراکی و یا موضعی استفاده میشود. امروزه روغن و عصارهی گیاه، در رایحههای دارویی و لوازم آرایشی به کار میرود.
از آن جا که روغن سنبلهی اسطوخودوس ارزان است، در تولید صابون مصرف میشود؛ هر چند نسبت به روغن اصل اسطوخودوس از کیفیت پایینتری برخوردار است. اسانس اسطوخودوس و اسانس تقطیر و تصحیح شده (خالص) و اسانس سنبله اسطوخودوس در عطریات، تا غلظت 2/1 درصد به کار میرود. مقدار کمی از روغن گیاه (004/0 – 002/0 درصد) برای طمع غذا مصرف میشود.
چند منظورگی اسطوخودوس در فرآوردههای متنوع آن از جمله رایحهی عطرها، محصولات حمام، فرآورده مراقبت از مو، صابونهای بهداشتی، پاک کنندهها، فرمولاسیونهای موضعی، مشتقات سنتزی و اشکال تولیدی دیده میشود.
ترکیبات مهم
سر شاخههای گلدار این گیاه دارای 3-1 درصد اسانس میباشد که ترکیبات گونه و واریتههای مختلف آن، ممکن است به کلی متفاوت باشد.
اسانس اسطوخودوس اکثراً حاوی لینالول، به میزان 20 تا 35 درصد، لینالیل استات به میزان 30 تا 55 درصد، اوسی من، کامفر و کاریوفیلن اکساید است. از دیگر ترکیبات گیاه، میتوان تانن به میزان 5 تا 10 درصد و کومارین، فلاوونوئیدها و فیتواسترولها را نام برد.
اثرات مهم
از اسطوخودوس به عنوان یک آرام بخش متوسط و رفع کنندهی مشکلات بدخوابی، میتوان استفاده کرد.
هم چنین این گیاه دارای خاصیت ضداضطراب و صفراآور نیز میباشد. در منابع جدید، اثر ضد دیابت برای آن نیز قائل شدهاند.
در طب عوام، به عنوان ضد اسپاسم، ضد نفخ، مقوی معده و ادرارآور استفاده میشود. از محلول دم کرده و یا جوشاندهی گیاه، به منظور شست و شو و درمان زخمها نیز استفاده میشود.
طریقه و میزان مصرف
تهیهی چای: بر روی حدود 2 گرم خرد شدهی قسمت هوایی اسطوخودوس، یک استکان آب در حال جوش میریزیم، درب ظرف را بسته و 15 دقیقه به حال خود میگذاریم؛ سپس آن را صاف کرده و میل میکنیم.
داروهای گیاهی
از گیاه و یا عصارهی آن، در داروهای آرام بخش استفادههای زیادی به عمل میآید. تنتور، کرم، لوسیون، روغن ماساژ و محلولهای تقویت مو از دیگر فرآوردههای اسطوخودوس میباشند.در صورتی که تنتور اسطوخودوس موجود باشد مصرف خوراکی 5 میلی لیتر هر بار تا دو بار در روز برای سردرد و افسردگی مفید است
نگهداری
عصارهی گیاه باید دور از نور و هوای و در شیشههای رنگی نگهداری شود. برای نگهداری در ظروف پلاستیکی استفاده نشود.
عوارض جانبی
در موارد بسیار معدود، ممکن است تماس گیاه با بدن ایجاد درماتیت پوستی کند و هم چنین ممکن است اثر آرام بخش و خواب آوری داروهای CNS دپرسانت را در صورت هم زمانی مصرف، افزایش دهد.
مهمترین اثرات گزارش شده اسطوخودوس
ضد درد، ضد آلزایمر، ضد آریتمی، ضد میکروب، ضد تشنج ضد التهاب، ضد روماتیسم، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، آلرژی زا، ضدویروس، ضد اضطراب، ضد نفخ، ضدافسردگی، ادرارآور، قاعده آور، کاهندهی قند خون، خواب آور، هضم کننده، مقوی اعصاب، آرام بخش و مقوی معده.
منبع: سایت تبیان
به گزارش سرویس علمی جام نیوز، علی حسینی در گفتوگو با خبرنگار بهداشت ودرمان فارس برای درمان آسم به روش طب سنتی گفت: توصیه شده که برای درمان آسم یک قاشق چایخوری عسل، پودر زنجبیل و فلفل سیاه را باهم مخلوط کرده و سپس مصرف کرد.
وی ادامه داد: همچنین افزودن عسل و روغن زیتون به شیر گرم میتواند به دفع حملات آسم کمک کند.
این متخصص طب سنتی افزود: مصرف انجیر خشک نیز در درمان این بیماری بسیار موثر است. همچنین توصیه شده که نوشیدن نصف لیوان جوشانده شنبلیله همراه با آب زنجبیل یک روش درمانی طبیعی است.
وی گفت: یکی دیگر از راههای موثر برای درمان این بیماری استفاده از چای زنجبیل به همراه آبلیمو است.
این متخصص طب سنتی ادامه داد: افرادی که آسم و آلرژی دارند همیشه باید مواظب معده و کار کردن شکم خود باشند تا یبوست نگیرند چون یبوست عامل همه بیماریها است و افرادی که آلرژی و حساسیت دارند مشکل معده و یبوست نیز دارند.
حسینی گفت: افراد مبتلا به آسم بهتر است همیشه بخور داشته باشند همچنین این افراد باید از مصرف لبنیات، ترشی و آب سرد خودداری کنند چون این خوراکیها حمله آلرژی را تشدید میکنند.
زنجبیل یکی از گیاهان درمانی است که دارای خواص فراوانی می باشد آیا از خواص درمانی این گیاه اطلاع دارید؟
زنجبیل اصالتاً یک گیاه چینی و هندی است و در این کشورها در طول بیشتر از 4000 سال در پخت و پز غذا مصرف شده است.از آنجا که مردم علاقه وافری به طعم تند و بوی معطر آن داشته اند و نوعی خاصیت گرمایی داشته و برای درمان درد معده مؤثر بوده است،کاشفان و جهانگردان در سرتاسر نقاط گرمسیری آن را کشت داده اند.ریشه این گیاه در درمان سرگیجه،تعریق،تهوع و استفراغ ناشی از بیماریهای حرکتی یا دریازدگی مؤثر واقع میشود.این گیاه همچنین گلودرد،سردردها،پاره ای از انواع دردهای قاعدگی و آرتریت وتب و درد ناشی از انواع سرماخوردگیها و آنفلونزا را درمان می کند.
معرفی گیاه زنجبیل
ساقه های ریشه دار زنجبیل عبارت از دکمه ای به هم پیچیده،ضخیم و قهوه ای روشن است که می توانید از بازار محلی نیز آنرا تهیه کنید.از آنجا که زنجبیل نوعی گیاه زیرزمینی است لذا ساقه ریشه دار این گیاه بخشی از ساقه اصلی است که برحسب انفاق در زیرزمین رشد و نمو پیدا می کند.ریشه اصلی این گیاه از گره های موجود روی ساقه های ریشه دار آن نمو می کند.بالای سطح زمین ساقه های 12 اینچی دارای برگهای طولانی، باریک،کج و معوج و سبز با گلهای سفید و سبز مایل به زرد قرار دارد.
ترکیبات گیاه زنجبیل
فرآورده های حاصله از زنجبیل از ریشه تازه یا خشک آن یا از طریق تقطیر روغن از ساقه آن تهیه میشود.
اشکال موجود زنجبیل
پس از قطع ساقة ریشه دار این گیاه،مواد شیمیایی فعال موجود در گیاه از قبیل "زینجیبرن"، "بنزابولن"، "جینجرول"، "شوقول" خاصیت ذاتی خود را از دست می دهند.شرکتهای دست اندرکار و فعال در زمینه فرآورده های گیاهی،زنجبیل را به صورت عصاره،تنتور،انواع کپسول یا روغن آن عرضه می کنند تا از زایل شدن این مواد شیمیایی جلوگیری شود.بنابراین فرآورده هایی را مصرف کیند که به وضوح در برچسب خودش میزان زنجبیل مورد مصرف شما را ذکر کرده باشد.
می توانید ریشه زنجبیل تازه را نیز بخرید،و با دکم کردن تکه های آن به اندازه نصب کف دست یا با نصف قاشق چایخوری دکمه رنده شده،شسته شده و پوست دار در آب گرم یا با ریختن نیم لیتر آب جوش روی 30 گرم ساقه ریشه دار، چای زنجبیل درست و مصرف کنید.برای اینکار بگذارید چای مورد نظر به مدت 15 دقیقه دم بکشد و سپس روزانه دو لیوان از آنرا میل کنید.دیگر منبع مناسب تهیه زنجبیل همانا زنجبیل کریستال شده است.لیکن فریب لایه پوششی قندی آن را نخورید.چون زنجبیل کریستال شده مزه تندی دارد.
نحوه مصرف زنجبیل
نحوه مصرف فرآورده های زنجبیل به سلیقه شخصی شما و آنچه شما را آزار می دهد،بستگی دارد.در کل،نباید روزانه بیشتر از دو تا چهار گرم زنجبیل مصرف کنید،چرا که علاوه بر میزان زنجبیلی که مصرف می کنید ممکن است مقداری از این ماده را نیز از طریق برنامه غذایی (یعنی از موادی نظیر آبجو زنجبیل، نان شیرینی زنجبیل دار،نان زنجبیل دار یا مواد غذایی مخلوط و سرخ شده) جذب کنید.اگر زنجبیل تازه مصرف می کنید،حتماً مقدار مصرفی را وزن کنید تا تقریباً دریابید که چه حدی از آن معادل 2 تا 4 گرم است.برای درمان،تهوع،گاز معده یا سوء هاضمه روزانه 2 تا 4 گرم ریشه تازه (معادل 0/25 تا 1 گرم پودر ریشه) یا 1/5 تا 3 میلی لیتر تنتور آنرا مصرف کنید.برای پیشگیری از استفراغ، هر 4 ساعت یک گرم پودر زنجبیل (نصف قاشق چایخوری) یا معادل آن یا روزانه سه بار دو عدد کپسول زنجبیل(یک گرم) مصرف کنید.البته می توانید یک تکه 8 گرمی زنجبیل تازه را نیز بجوید.
برای بیماریهای ناشی از سرماخوردگی،تب ناشی از آنفلونزا،گلودرد،گرفتگیهای ناشی از قاعدگی یا سردرد،دو قاشق غذاخوری از دم کرده زنجبیل یا چندین ورق از ساقه ریشه دار تازه آنرا بخور دهید.برای درمان درد ورم مفاصل از آب،عصاره یا چای زنجبیل تازه به میزان روزانه 4 گرم مصرف کنید یا روغن آنرا روی مفصل دردناک بمالید یا ریشه تازه آنرا در ضماد داغ یا گازهای ضمادی قرار دهید و روی نقاط دارای درد بگذارید.
منبع:tebyan.net